خروج از ناحیه بدون روند

اشباع خرید و فروش در تحلیل تکنیکال

اندیکاتور‌ها در تحلیل تکنیکال نقش بسزایی دارند و با استفاده از اندیکاتورها می‌توان سیگنال‌هایی مبنی بر خرید و فروش سهام یا دارایی مورد نظر دریافت کرد. در این مقاله قصد داریم به اشباع خرید و فروش در اندیکاتور‌ها بپردازیم.

با آکادمی بورسی پشوتن همراه باشید.

در ساختار اندیکاتورها انواعی از آن‌ها در محدوده مشخصی نوسان می‌کنند که وقتی قیمت بیش از حد رو به بالا و یا بیش از حد رو به پایین حرکت کند و در حالت خرید و فروش‌های هیجانی قرار بگیرد. اخطار‌هایی اعم از منطقه هشدار خرید یا فروش صادر می‌کنند. به این مناطق، مناطق اشباع نیز می‌گویند که وقتی قیمت به این نواحی می‌رسد پتانسیل برگشت قیمت زیاد می شود.

وضعیت اشباع خرید (Overbought) چیست؟

وقتی معامله‌‌گران با قیمتی بالاتر از ارزش واقعی اوراق بهادار اقدام به مبادله‌‌ آن‌ها می‌‌کنند، در این صورت به عقیده‌‌ تحلیل‌‌گران اشباع خرید صورت گرفته است. اشباع خرید دوره‌ای از بازار را نشان می‌دهد که قیمت بدون اصلاح نزولی به حرکات صعودی ادامه داده است. این حرکت صعودی یک‌سویه و افراطی بوده است و به همین دلیل هر لحظه احتمال بازگشت بازار وجود دارد و حاکی از آن است که بازار در آینده‌‌ نزدیک قیمت‌‌ها را تعدیل خواهد کرد.

اشباع خرید به معنای مبادله‌‌ اوراق بهادار بیش از ارزش واقعی آن‌ها است. بعضی از سرمایه‌‌گذاران برای تعیین این‌‌که در بازار سهام وضعیت اشباع خرید به‌‌وجود آمده است یا خیر، از اصطلاح نسبت قیمت به درآمد P/E استفاده می‌‌کنند، در‌‌حالی که معامله‌‌گران از شاخص‌‌های فنی مانند شاخص قدرت نسبی (RSI) استفاده می‌‌کنند.

اصطلاح مقابل اشباع خرید، اشباع فروش است. یعنی مبادله‌‌ اوراق بهادار کم‌تر از ارزش واقعی آن‌ها. اصطلاح اشباع خرید به اوراق بهاداری اطلاق می‌‌شود که تحت فشار مقاوم روبه بالا قرار دارد و طبق تجزیه تحلیل‌‌های فنی، زمان تغییر حالت و اصلاح آن رسیده است. این روند صعودی ممکن است به‌‌خاطر اخبار مثبت منتشر شده راجع به شرکت پایه، صنعت یا کلا راجع به بازار باشد. فشار خرید باعث تشدید این روند صعودی شده و منجر به صعود ادامه‌دار غیرمنطقی قیمت‌‌ها از نظر معامله‌‌گران می‌‌شود. هنگامی که چنین اتفاقی رخ می‌‌دهد، معامله‌‌گران وضعیت بازار سهام را اشباع خرید دانسته و بسیاری از آنان به برگشت قیمت‌‌ها امیدوار می‌شوند.

وضعیت اشباع فروش (Oversold) چیست؟

اشباع فروش اصطلاحی است که به‌‌طور گسترده به اوراق بهاداری اطلاق می‌‌شود که به عقیده‌‌ معامله‌‌گران و تحلیل‌‌گران زیر قیمت واقعی آنها مبادله می‌‌شوند. این اصطلاح به‌‌طور کلی نوسانات کوتاه مدت و نه بلند مدت، در ارزش سهام را نشان می‌‌دهد.

سهم‌‌هایی که در وضعیت اشباع فروش هستند، به عقیده‌‌ تحلیل‌‌گران زیر قیمت واقعی آن‌ها مبادله می‌‌شوند. این امر می‌‌تواند نتیجه‌‌ اخبار ناخوشایند راجع به شرکت مورد نظر، صنعت آن، یا به‌‌طور کلی مرتبط با بازار باشد. در هر صورت، سهام اشباع فروش قربانی واکنش بیش از حد میان سرمایه‌‌گذاران واقع شده و عرضه‌‌ سهام در آن بیش از تقاضا است.

سرمایه‌‌گذاران معمولا به اشتباه تصور می‌‌کنند که این امر تنها در شرکت‌‌های کوچک‌‌تر و کم‌‌تر شناخته شده اتفاق می‌‌افتد. طبق تحقیقات انجام شده، سهام شرکت‌‌های بزرگ نیز در معرض فروش بیش از حد قرار دارند. اما سریع‌‌تر از همتایان کوچک‌‌تر خود بازیابی می‌‌شوند. در گذشته، شاخص استاندارد برای تعیین ارزش سهام نسبت قیمت به درآمد (P/E) بوده است. تحلیل‌‌گران و شرکت‌‌ها هم از نتایج کلی ثبت شده استفاده کرده‌‌اند و هم این‌‌که از برآورد سودهای به‌‌دست آمده برای تعیین قیمت مناسب یک سهام خاص بهره برده‌‌اند.

چنان‌‌چه نسبت P/E یک سهام بسیار پایین‌‌تر از نسبت بخش خود یا پایین‌‌تر از نسبت شاخص نسبی باشد، تحلیل‌‌گران آن ‌‌را یک فرصت خرید هوشمندانه برای سرمایه‌گذاری طولانی‎‌مدت می‌‌دانند. استفاده از تجزیه تحلیل‌‌های فنی این امکان را برای معامله‌‌گران فراهم آورده است تا بتوانند بر روی شاخص‌‌های انواعی از سهام که به نظر آن‌ها کم ارزش‌‌گذاری شده‌‌اند در بازه‌‌ی زمانی کوتاهی تمرکز کنند. معامله‌‌گران این نوع اوراق را اشباع فروش خطاب می‌‌کنند.

در تصویر زیر اشباع خرید وفروش در rsiرا مشاهده می‌کنید.

با کدام اندیکاتور ها میتوان اشباع های خرید و فروش را تشخیص داد:

اندیکاتور RSI

اندیکاتور RSI بیانگر قدرت روند می‌باشد و قدرت حرکت را با این اندیکاتور بررسی می‌کنیم. کندل صعودی و نزولی را می‌توان از RSI دریافت کرد.

اندیکاتور RSI در میان دو سطح ٠ و ١٠٠ در نوسان می‌باشد و در بین این دو سطح، دو سطح کلیدی ٣٠ و ٧٠ را به ترتیب سطح اشباع فروش و سطح اشباع خرید می‌دانند.

یعنی زمانی که مقدار RSI از ٣٠ کم‌تر باشد شاهد فروش‌های افراطی در بازار خواهیم بود و امکان کاهش فشار فروش و صعود قیمت وجود خواهد داشت؛ اما زمانی که RSI از سطح ٧٠ بیش‌تر باشد یعنی زمان انجام خریدهای افراطی در بازار است که ممکن است در این محدوده خریدهای افراطی هر لحظه به پایان برسد و کاهش قیمت را شاهد باشیم.

اندیکاتور استوکاستیک

در این اندیکاتور دو سطح 20 و 80 وجود دارد که بترتیب منطقه اشباع فروش و اشباع خرید نامیده می‌شود. قیمت بعد از وارد شدن به این مناطق در ناحیه هشدار قرار می‌گیرد و پس از خارج شدن از آن سیگنال ورود یا خروج می‌‎دهد.

اندیکاتور CCI

این اندیکاتور قیمت فعلی را با یک قیمت متوسط در یک بازه زمانی مشخص مقایسه می‌کند. اندیکاتور CCI بالا و پایین صفر نوسان می‌نماید و وارد منطقه مثبت یا منفی می‌شود.

با وجود اینکه بیش‌تر مقادیر نشان‌داده شده توسط این اندیکاتور (حدودا 75 درصد مواقع) بین 100- و 100+ است. در 25 درصد از مقادیر نیز خارج از این رنج قرار می‌گیرد که نشان‌دهنده قدرت یا ضعف شدید در حرکت قیمت است.

نکات مهم در رابطه با سطوح اشباع خرید و فروش:

برخی از معامله‌گران با رسیدن RSI به سطوح اشباع خرید یا فروش سریعاً وارد معامله می‌شوند و یا معامله قبلی خود را می‌بندند. بایستی توجه داشت که رفتار بازار در سطوح اشباع خرید/فروش بسته به روند بازار می‌تواند متفاوت باشد.

اشباع خرید RSI در روند صعودی:

شاید بسیاری از معامله‌گران تازه‌کار از این پدیده تعجب کنند. بازار روند صعودی دارد و RSI وارد محدوده اشباع خرید شده است. اما هنوز RSI از محدوده اشباع خرید پایین نیامده و در حال ثبت اوج‌های جدید در محدوده اشباع خرید است.

چرا؟

علت اصلی این موضوع قدرت روند صعودی است که باعث می‌شود بازار وارد محدوده اشباع خرید شود و با اصلاح‌های جزئی دوباره به حرکات صعودی ادامه دهد.

اشباع فروش RSI در روند نزولی:

اگر RSI در روند نزولی وارد محدوده اشباع فروش شود، بسته به اینکه قدرت روند تا چه حد قوی است، RSI می‌تواند بارها وارد محدوده اشباع فروش شود و حتی کف‌های جدیدی در این محدوده ثبت کند. یعنی بازگشتی از محدوده اشباع فروش روی ندهد.

اشباع خرید و فروش RSI در روند خنثی:

بهترین زمان برای استفاده از سطوح اشباع خرید/ فروش RSI در روندهای خنثی است. روند خنثی نشانگر این موضوع است که قدرت خریداران و فروشندگان به یک اندازه است و معامله‌گران هنوز تصمیم قطعی در رابطه با آینده بازار نگرفته‌اند. به همین دلیل بازار در دامنه محدودی نوسان می‌کند. در چنین شرایطی می‌توان از RSI برای ورود به معاملات بازگشتی از سقف یا کف محدوده خنثی استفاده کرد.

سطوح اشباع خرید و فروش نشانگر این موضوع است که هر لحظه احتمال بازگشت نزولی یا صعودی بازار وجود دارد. یعنی بازار با ورود به محدوده اشباع خرید/فروش به‌زودی اصلاح خواهد کرد. اصلاح‌ها یا بازگشت‌های بازار در تضاد با روند بازار اتفاق می‌افتند. به همین دلیل شاید در بازار شاهد ورود RSI به محدوده اشباع خرید یا فروش باشید. اما در ادامه میزان اصلاح بازار محدود باشد. در چنین شرایطی سؤال اصلی که معامله‌گر باید از خود بپرسد این است که آیا قدرت روند به حدی ضعیف است که بتوان در خلاف آن وارد معامله شد؟ یا آیا بازار در وضعیتی قرار دارد که بتوان برای ورود به معامله بازگشتی ریسک کرد؟

توجه داشته باشید که همواره معامله در خلاف جهت روند بازار ریسک بیش‌تری دارد. تنها ورود اندیکاتور RSI به محدوده اشباع خرید یا فروش تضمین‌کننده بازگشت بازار نیست. معامله‌گر باید صبر کند تا RSI بعد از ورود به محدوده اشباع از آن خارج شود. عده‌ای از معامله‌گران به اشتباه فکر می‌کنند که ورود RSI به محدوده اشباع فروش به معنی سیگنال خرید است.

برای اینکه سیگنال خرید در محدوده اشباع فروش صادر شود، ابتدا باید به الگوی‌های تکنیکالی توجه کرد و هم‌زمان RSI را هم ارزیابی کرد. باید RSI از محدوده اشباع فروش خارج شود تا سیگنال بازگشتی تائید شود.

سیستوسکوپی و رویت مجرای ادرار بدون درد در اتاق عمل: مراحل و هزینه

سیستوسکوپی یک آزمایش پزشکی است که پزشک شما می‌تواند با انجام آن، درون مثانه و مجرای ادرار (پیشابراه) شما را ببیند. در این آزمایش برای تشخیص مشکلات دستگاه ادراری ، پزشک یک لوله باریک و مجهز به چراغ به نام سیستوسکوپ را به درون مجرای ادرار و مثانه شما هدایت می‌کند و از این طریق می‌تواند قسمت‌هایی از مثانه و مجرای ادرار که معمولاً در عکس‌های رادیولوژی به خوبی دیده نمی‌شود را ببیند.

اهداف مورد نظر از انجام آزمایش سیستوسکوپی می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• پی بردن به علت بسیاری از مشکلات دستگاه ادراری از قبیل وجود خون در ادرار، سوزش به هنگام ادرار، بی‌اختیاری، عفونت مکرر مجرای ادرار و انسداد مجرای ادرار
• برداشتن نمونه‌هایی از بافت مثانه یا مجاری ادرار برای آزمایش (بیوپسی)
• در آوردن یک جسم خارجی
• جایگذاری یک استنت برای کمک به جریان ادرار از کلیه به مثانه
• درمان مشکلات خاصی در دستگاه ادراری. برای مثال از این آزمایش می‌توان برای خارج کردن سنگ‌ها یا بافت‌های زائد، کمک به توقف خونریزی در مثانه و یا رفع انسداد مجرای ادرار استفاده کرد.
• تزریق یک رنگ که برای گرفتن نوع خاصی از عکس‌های رادیولوژی از میزنای و کلیه‌ها استفاده می‌شود.

جهت دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه حوزه‌های تشخیصی و درمانی با سیستوسکوپی می‌توانید با شماره‌ 02188776801 تماس حاصل نمایید.

چگونگی آماده شدن برای آزمایش سیستوسکوپی

قبل از اقدام به آزمایش سیستوسکوپی باید موارد زیر را به پزشک خود اطلاع بدهید:

• در صورتی که به هر نوع دارو از جمله داروهای بیهوشی حساسیت دارید.
• در صورتی که مشکلات خونریزی دارید یا داروهای رقیق کننده خون از قبیل آسپرین و وارفارین (کومادین) مصرف می‌کنید.
• در صورتی که باردار هستید یا احتمال می‌دهید که باردار باشید.

بیهوشی مورد استفاده برای این آزمایش می‌تواند از نوع بی‌حسی موضعی، بی‌حسی نخاعی و یا بیهوشی عمومی باشد. بنابراین از پزشک خود بپرسید که کدام روش برای شما بهتر است. دستورات پزشک در مورد زمان توقف غذا خوردن و نوشیدن مایعات را به طور دقیق رعایت کنید. زیرا در غیر این صورت ممکن است نوبت آزمایش سیستوسکوپی شما لغو شود. اگر پزشک داروی خاصی را برای روز آزمایش شما تجویز کرده است، آن را فقط همراه با یک جرعه آب بخورید. مثانه خود را قبل از شروع آزمایش خالی کنید. ممکن است برای جلوگیری از عفونت مجرای ادرار که می‌تواند به علت این آزمایش در شما به وجود بیاید، یک داروی مناسب به شما داده شود. قبل از شروع آزمایش یک فرم رضایت‌نامه برای امضاء در اختیار شما قرار می‌گیرد که امضای آن توسط شما نشان می‌دهد که با خطرات و عوارض این آزمایش آشنایی کافی دارید و با انجام آن موافق هستید. قبل از انجام آزمایش سیستوسکوپی با پزشک خود در مورد مشکلات احتمالی که این آزمایش را برای شما لازم کرده است و نیز خطرات آن، چگونگی انجام آن و مفهوم نتایجی که از آن به دست می‌آید، مشورت کنید.

سیستوسکوپی چگونه انجام می‌شود؟

سیستوسکوپی توسط یک متخصص اورولوژی و یک یا دو نفر دستیار که در کنار او کار می‌کنند، انجام می‌شود. این آزمایش ممکن است در بیمارستان و یا در مطب پزشک انجام شود. برای انجام این آزمایش، شما باید تمام یا اغلب لباس‌های خود را در بیاورید و یک کاور پارچه‌ای یا کاغذی بپوشید. در حدود نیم ساعت قبل از شروع آزمایش یک داروی آرامبخش به شما داده می‌شود تا به راحتی بیشتر شما در حین آزمایش کمک کند. یک سوزن داخل وریدی (IV) نیز ممکن است در یکی از رگ‌های دست شما گذاشته شود تا از طریق آن بتوان داروها و مایعات مورد نیاز را به شما تزریق کرد. شما روی یک تخت به حالت طاق باز می‌خوابید و زانوها را خم می‌کنید و پاها را با فاصله از هم می‌گذارید. پاها یا کشاله ران شما ممکن است به وسیله رکاب‌های مخصوصی بسته شود. ناحیه تناسلی شما با یک محلول ضد عفونی کننده تمیز می‌شود و روی ناف و کشاله ران پاهای شما نیز با یک پارچه استریل پوشانده می‌شود. برای آزمایش سیستوسکوپی، یکی از سه نوع بیهوشی یا بی‌حسی زیر برای شما استفاده خواهد شد:

• بی‌حسی موضعی: داروی بی‌حسی موضعی در مجرای ادرار تزریق می‌شود.
• بیهوشی عمومی: شما با تزریق داخل وریدی (IV) یک داروی بیهوشی و یا با استنشاق گاز بیهوشی به وسیله یک ماسک، بیهوش می‌شوید. در بعضی از موارد از هر دو این روش‌ها با هم استفاده می‌شود.
• بی‌حسی نخاعی: در این روش ابتدا پزشک یا پرستار ناحیه محل تزریق داروی بی‌حسی در کمر شما را بی‌حس می‌کند. سپس یک سوزن مخصوص به درون کانال تخاعی شما هدایت می‌شود و داروی بی‌حسی به وسیله آن در کانال نخاعی تزریق می‌شود. ممکن است تا بعد از برطرف شدن اثر داروی بی‌حسی، شما قادر به حرکت دادن پاهای خود نباشید.

پس از آنکه داروی بی‌حسی بر شما اثر کرد، لوله سیستوسکوپ در داخل مجرای ادرار شما قرار می‌گیرد و به آرامی به داخل مثانه هدایت می‌شود. اگر قسمتی از مسیر مجرای ادرار خیلی تنگ باشد، ابتدا از ابزارهای کوچک‌تری برای باز کردن آن استفاده می‌شود. این وسایل به تدریج سطح مقطع مجرای ادرار را گشادتر می‌کند تا لوله سیستوسکوپ بتواند از آن عبور کند. در مرحله بعد پزشک مقداری آب یا آب نمک استریل را به داخل مثانه شما تزریق می‌کند تا اندازه مثانه بزرگ‌تر شود و بتواند تصویر واضح‌تری از داخل آن را ببیند. همچنین ممکن است پزشک یک دارو برای کاهش احتمال عفونت مجرای ادراری به داخل آن تزریق کند. در این مرحله پزشک می‌تواند ابزارهای کوچکی را از طریق لوله سیستوسکوپ به مثانه شما وارد کند تا به وسیله آنها نمونه‌هایی را از بافت مثانه برای بیوپسی بگیرد. این نمونه‌ها بعداً برای آزمایش به آزمایشگاه فرستاده خواهد شد. لوله سیستوسکوپ معمولاً به مدت 2 تا 10 دقیقه در داخل مثانه شما قرار خواهد داشت. اما اگر در حین این آزمایش نیاز به گرفتن عکس‌های اشعه ایکس باشد، ممکن است کل آزمایش به مدت 45 دقیقه یا بیشتر طول بکشد. در صورتی که برای انجام این آزمایش از بی‌حسی موضعی استفاده شود، شما می‌توانید بلافاصله بعد از پایان آزمایش از جای خود برخیزید. اما اگر از بیهوشی عمومی استفاده شود، شما تا زمانی که به هوش بیایید و بتوانید راه بروید (معمولاً یک ساعت یا کمتر)، در اتاق ریکاوری خواهید بود. پس از آنکه هوشیاری شما به طور کامل برگشت، می‌توانید غذا بخورید و بنوشید و بدون احساس گرفتگی گلو، غذایتان را قورت بدهید. اگر از بی‌حسی نخاعی برای این آزمایش استفاده شود، تا زمانی که حس و توانایی حرکت به اندام‌های تحتانی شما برگردد (معمولاً حدود یک ساعت)، در اتاق ریکاوری خواهید ماند.

آیا بیمار در حین آزمایش سیستوسکوپی درد دارد؟

اگر از بیهوشی عمومی برای شما استفاده شود، در حین انجام آزمایش سیستوسکوپی هیچ چیزی احساس نخواهید کرد. فقط بعد از آنکه اثر داروی بیهوشی برطرف شد، ممکن است کمی احساس خستگی و درد عضلات به شما دست بدهد. در برخی از افراد هم داروی بیهوشی باعث ناراحتی معده می‌شود. در صورتی که آزمایش سیستوسکوپی با استفاده از بی‌حسی موضعی انجام شود، ممکن است بعد از خارج کردن سیستوسکوپ از مجرای ادرار، شما کمی احساس سوزش یا نیاز به تخلیه ادرار داشته باشید. اگر آب یا آب نمک استریل به داخل مثانه شما تزریق شده باشد، ممکن است کمی احساس سردی یا پُر بودن مثانه به شما دست بدهد و نیاز به دفع ادرار داشته باشید. سعی کنید در حین انجام آزمایش، نفس‌های آرام و عمیق بکشید تا آرامش بیشتری داشته باشید. همچنین در صورتی که زمان آزمایش شما طولانی شود، ممکن است خوابیدن بر روی تخت برای شما خسته کننده و آزار دهنده شود. در صورتی که از بی‌حسی نخاعی برای آزمایش سیستوسکوپی شما استفاده شود، ممکن است خوابیدن و غلتیدن به پهلو، به راحتی برای شما ممکن نباشد. وقتی که داروی بی‌حسی نخاعی به شما تزریق می‌شود احتمالاً سوزش مختصری را احساس می‌کنید. در روز بعد از آزمایش نیز ممکن است احساس خستگی و کمر درد خفیف داشته باشید. در مجموع، اغلب افرادی که این آزمایش را انجام داده‌اند، اظهار کرده‌اند که این آزمایش به آن اندازه‌ای که قبلاً تصور می‌کرده‌اند، برایشان سخت و ناراحت کننده نبوده است.

پس از آزمایش

بعد از پایان آزمایش سیستوسکوپی ممکن است شما برای مدتی مشکل تکرر ادرار پیدا کنید. همچنین احتمال دارد که به مدت یک یا دو روز هنگام ادرار یا بعد از آن، احساس سوزش داشته باشید. مصرف زیاد مایعات می‌تواند به رفع سوزش و نیز به جلوگیری از عفونت مجرای ادرار در شما کمک نماید. بعد از انجام آزمایش سیستوسکوپی، بخصوص در صورتی که نمونه‌برداری بیوپسی نیز انجام شود معمولاً تا چند روز بعد، رنگ ادرار به حالت صورتی کمرنگ تغییر می‌کند. اما در صورت مشاهده هر یک علائم زیر فوراً با پزشک تماس بگیرید:

• بعد از چند بار ادرار کردن، رنگ ادرار شما همچنان قرمز است یا لخته‌های خون در ادرار می‌بینید.
• تا 8 ساعت بعد از پایان آزمایش، هنوز نمی‌توانید ادرار کنید.
• دچار تب، احساس سرما یا درد شدید در ناحیه پهلو و ناف شده‌‌اید. این موارد می‌تواند نشانه عفونت کلیه باشد.

نتایج

سیستوسکوپی یک آزمایش است که پزشک می‌تواند از طریق آن، داخل مثانه و مجرای ادرار بیمار را ببیند. پزشک شما ممکن است بتواند برخی از نتایج آزمایش را بلافاصله بعد از پایان آن برای شما توضیح بدهد، اما نتایج بیوپسی معمولاً چند روز بعد مشخص می‌شود.

خطرات و عوارض جانبی

سیستوسکوپی به طور کلی یک آزمایش کاملاً ایمن و بی‌خطر است. بیهوشی عمومی می‌تواند برخی عوارض جانبی به دنبال داشته باشد. این آزمایش هیچ گونه تأثیر منفی بر عملکرد جنسی بیمار نخواهد داشت. شایع‌ترین عوارض جانبی بعد از آزمایش سیستوسکوپی، ایجاد یک ورم کوتاه مدت در مجرای ادرار است که می‌تواند خروج ادرار را کمی سخت نماید. برای رفع این مشکل می‌توان تا زمانی که ورم مجرای ادرار برطرف می‌شود، یک سوند در داخل مثانه قرار داد تا به تخلیه ادرار کمک کند. خونریزی یکی دیگر از عوارضی است که گاهی اوقات بعد از آزمایش سیستوسکوپی اتفاق می‌افتد، اما معمولاً به خودی خود متوقف می‌شود. ممکن است بعد از آزمایش سیستوسکوپی، شما با مشکل عفونت خفیف مجرای ادرار مواجه شوید. معمولاً با مصرف داروی مناسب در زمان قبل و بعد از آزمایش می‌توان از این مشکل پیشگیری یا آن را درمان نمود. در موارد نادری ممکن است عفونت مجرای ادرار به سایر نقاط بدن نیز سرایت کند. در موارد بسیار نادر که معمولاً در بیماران بسیار بدحال اتفاق می‌افتد، ممکن است این عفونت جان بیمار را نیز تهدید کند. یکی دیگر از عوارض نادر ناشی از آزمایش سیستوسکوپی، سوراخ شدن مجرای ادرار یا مثانه به وسیله نوک یکی از ابزارهای مورد استفاده در حین آزمایش است. برای ترمیم این سوراخ لازم است یک عمل جراحی بر روی بیمار انجام شود.

علائم بواسیر چیست؟ راه تشخیص آن

شاید با شنیدن کلمه بواسیر کمی بترسید، زیرا هرگز نمی خواهید که این شرایط را تجربه کنید و حتی بعضی از شما نیز تجربه ناخوشایندی از آن داشته اید. بسیاری از افراد این مشکل را از دیگران پنهان می‌کنند و همین موضوع باعث شدید تر شدن بیماریشان می‌شود و یا حتی ممکن است بواسیر بدون هیچ گونه علائم واضحی در بدن فردی به وجود بیاید و یا در صورت وجود علایم نیز به دلیل جوانی و بی‌ توجهی، سال‌ها مخفی بماند اما بهتر است که کمی آگاهی خود را در مورد علائم بواسیر بالا ببرید تا راحت تر با آن مقابله کنید.

بواسیر چیست ؟

بواسیر یا همان هموروئید معمولا در وهله اول علائم خاصی ندارد و این بیماری به دلیل تورم رگ‌های اطراف مقعد ایجاد می‌شود و باعث مشکلاتی در دفع مدفوع، نشستن و انجام فعالیت‌های روتین روزمره فرد خواهد شد.
همچنین نوعی ضایعه ایجاد شده در مقعد یا دیواره رکتوم است که این ضایعه از عروق خونی تشکیل شده است و این عروق خونی نیز همان سیاهرگ‌های متورم در انتهای راست روده و مقعد هستند.
حال در این مقاله به شما کمک می‌کنیم که بیشتر با علائم بواسیر آشنا شوید و چگونگی مقابله با آن را یاد بگیرید.

بواسیر به دو دسته خارجی و داخلی تقسیم می‌شود که نوع داخلی آن نیز چهار حالت دارد:

بواسیر داخلی و انواع آن

• بواسیر داخلی درجه یک درون کانال مقعد است‌ و در هر صورت فرقی ندارد که روده در حال انجام خروج از ناحیه بدون روند فعالیت باشد یا خیر و همیشه داخل مقعد می‌باشد.
• بواسیر داخلی درجه دو جایگاه ثابتی ندارد، به طوری که هنگام انجام فعالیت روده از مقعد خارج و در حالت ثابت و بدون فعالیت وارد مقعد می‌شود.
• بواسیر داخلی درجه سه هنگام حرکات روده به بیرون می‌آید و بعد از انجام شدن فعالیت داخل نمی رود و فرد در چنین شرایطی می‌تواند با انگشت آن را داخل مقعد کند.

• بواسیر داخلی درجه چهار نیز در همه شرایط بیرون از سوراخ مقعد است.

بواسیر خارجی

بواسیر‌های خارجی نیز به طور کلی در اطراف مقعد یافت می‌شود و درد و خونریزی زیادی دارند و این نوع بواسیر دردناک تر از انواع داخلی است و احتمال خونریزی آن نیز بیشتر است.

اما قبل از هر نوع بررسی در مورد بواسیر، بهتر است که نشانه‌های آن را بررسی کنیم و ببینیم که علائم بیماری بواسیر چیست؟

کلینیک کولورکتال نور، پزشکان متخصص در کنار تجهیزات فوق پیشرفته و مدرن و در نهایت رضایت مشتری
برای رزرو نوبت با شماره های زیر تماس حاصل فرمایید.

علائم هموروئید یا بواسیر کدامند؟

قطعا بواسیر را با یک ضایعه برجسته و گوشتی در مقعد خود مشاهده می‌کنید که این ضایعه به دلیل تجمع بافت و خون در این قسمت است و ظاهر خوبی ندارد و باعث می‌شود که فرد هنگام مدفوع دچار مشکل شود و البته گاهی اوقات، بواسیر پنهان است که باید علائم دیگر را برای آن جستجو کرد.

اگر مشاهده کردید که هنگام دفع مدفوع، از ناحیه مقعد شما خون بیرون می‌زند، احتمالا ابتلا به بواسیر شده اید.

البته که برای بررسی دقیق تر باید این ناحیه را چک کنید تا متوجه برجستگی شوید و در موارد شدید تر این خونریزی از چند قطره فراتر می‌رود و گاهی اوقات ممکن است باعث کم خونی در فرد نیز بشود.

خارش نیز یکی دیگر از علائم بواسیر است و معمولا افراد مبتلا به بواسیر با پوشیدن لباس زیر تنگ بیش از بقیه اذیت خروج از ناحیه بدون روند می‌شوند و خونریزی نیز این خارش را افزایش می‌دهد.

به دلیل تجمع خون و ملتهب شدن رگ‌ها ممکن است که این افراد هنگام دفع مدفوع با مشکلاتی مثل خروج ترشحات از مقعد مواجه شوند.

فرد با بدن سالم در حالت طبیعی باید بتواند هر مقدار از احساس نیاز به دفع مدفوع را به طور کامل انجام دهد اما گاهی اوقات بواسیر اجازه این کار را نمی دهد و مقداری از مدفوع پشت عضلات دریچه ای گیر می‌کنند.

احتمال بروز بواسیر در چه کسانی بیشتر است ؟

• مادران باردار
• مبتلایان به یبوست
• مبتلایان به اسهال
• بین سنین 45 تا 65

علل بروز بیماری هموروئید چیست؟

• نشستن به مدت طولانی
• ابتلا به یبوست مزمن و گاهی حتی اسهال شدید
• بلند کردن اجسام سنگین ( که در بین خانم‌ها رایج تر است )
• بارداری و زایمان ( به دلیل تغییرات هورمونی در خانم‌ها در این دوران و افزایش ابتلا به مشکلاتی مثل یبوست )
• کم تحرک بودن
• مصرف بیش از حد گوشت گاو
• زیاده روی در مصرف چای سیاه
• انجام ورزش‌های سنگین
• رژیم غذایی نامناسب

چگونه می‌توان بواسیر را تشخیص داد ؟

بواسیر خارجی را می‌توان به راحتی مشاهده کرد و تشخیص آن با چشم انجام می‌شود اما معمولا پزشک به این کار اکتفا نمی کند و با استفاده از یک لوله پلاستیکی، نوری را در ناحیه مقعد روشن می‌کند و تمام علائم را بررسی و معاینه می‌کند که نام این لوله آنوسکوپ است و می‌توان از طریق آن کل رکتون را بررسی کرد اما گاهی اوقات فرد به بواسیر داخلی مبتلاست که تشخیص آن به این راحتی‌ها نخواهد بود. در این حالت پزشک از معاینه با اشعه ایکس باریم استفاده می‌کند و به کمک آن تمام قسمت‌های داخلی روده و معده را بررسی می‌کند.

راه‌های پیشگیری از هموروئید چیست؟

همیشه شنیده اید که پیشگیری بهتر از درمان است. حال برای به کارگیری این جمله بهتر است که به راه‌های پیشگیری از بواسیر توجه کنید که شامل موارد زیر است:

• تغذیه مناسب: یکی از بهترین راه‌ها برای جلوگیری از ابتلا به بواسیر استفاده از میوه‌های آب دار و سبزیجات است. این میوه‌ها دفع مدفوع را سهولت می‌بخشد و از همورویید جلوگیری می‌کند. همچنین مصرف فیبر را افزایش دهید تا دفع راحت تری داشته باشید که فیبر را می‌توان در موادی مثل لوبیا، لپه، عدس، جو دو سر، نخود سبز و کلم بروکلی و کاهو به میزان زیادی یافت.

• آب: نوشیدن آب به اندازه هشت لیوان در روز تضمینی برای جلوگیری از ابتلا به بواسیر است.

• استاده از مرطوب کننده: استفاده از کرم‌های مرطوب کنده در مقعد برای افراد مبتلا به یبوست باعث جلوگیری از ابتلا به بواسیر می‌شود.

• ورزش کردن: همانطور که قبلا اشاده کردیم، یکی از علت‌های به وجود آمدن بواسیر، زیاد نشستن و کم تحرکی است و‌ بنابراین می‌توانید با تحرک بالا و فعالیت ورزشی احتمال ابتلا به این بیماری را تا حد زیادی کاهش دهید.

• مدفوع خود را نگه ندارید: سعی کنید که هر چه زودتر نیازهای بدن خود را برطرف کنید و هرگز مرفوع تان را نگه ندارید که با نگه داشتن مدفوع، باعث می‌شوید دفعه بعد با زور و نیروی بیشتری مجبور به دفع باشید که همین امر باعث پاره شدن رگ‌های خونی در مقعد و ابتلا به بواسیر می‌شود.

• زیاد ننشینید: نشستن‌های طولانی مدت حتی در توالت می‌تواند فشار را بر روی ورید‌ها مقعدی افزایش دهد.

انواع درمان‌های بواسیر توسط پزشک:

• عمل جراحی: جراحی و برش بواسیر برای بواسیرهای بزرگ به کار می‌رود و معمولا می‌توان بلافاصله بعد عمل به منزل رفت و در این جراحی قسمتی از روده فرد برداشته می‌شود.

• روش IRC: این روش یکی از سریع ترین و راحت ترین روش‌ها برای درمان همورویید است‌ که در آن با استفاده از لیزر، بواسیر را از ریشه می‌خشکانند و هیچ درد و خونریزی همراه نخواهد داشت‌.

• باند پلاستیکی: پزشک متخصص در این روش یک باند پلاستیکی را به دور بواسیر از پایه می‌بندد‌ و این کار باعث می‌شود که جریان خون در این ضایعه کاملا قطع شود و خود به خود بعد از چند روز خشک شده و بیافتد‌.

• اسکلروتراپی: در این روش، پزشک ماده ای را به درون بواسیر تزریق می‌کند‌ و این ماده باعث می‌شود که بواسیر به مرور کوچک و کوچک تر شود و کم کم ناپدید شود.

درمان خانگی بواسیر

اما بواسیر هم مانند همه مشکلات و بیماری‌های جسمی دارای درمان‌های خانگی می‌باشد که در این قسمت به چند مورد از موثر ترین آن‌ها اشاره خواهیم کرد:

انجیر را می‌توانید به صورت تازه و یا خشک شده استفاده کنید‌ و البته دقت داشته باشید که در نوع خشک شده، باید آن را به مدت یک الی دو ساعت در شیر یا آب خیس کنید‌ و بعد میل کنید‌ انجیر یکی از بهترین درمان‌ها برای افراد مبتلا به یبوست و بواسیر است.

حدود هشت الی ده عدد انجیر در روز کفایت می‌کند.

می توانید هنگام حمام کردن، یک تشت از آب گرم با نمک دریا درست کنید و به مدت 20 تا 30 دقیقه داخل آن بنشینید که این روش هم از بواسیر جلوگیری می‌کند و هم در افراد مبتلا، باعث کاهش درد می‌شود.

برای از بین بردن درد و سوزش بواسیر، یک پنبه را به کمی آب لیمو آغشته کنید و چند ثانیه روی بواسیر قرار دهید و اگر بتوانید سوزش اولیه آن را تحمل کنید، کم کم درد شما تسکین خواهد یافت.

مقعد را با روغن‌های طبیعی و بدون اسانس چرب کنید تا از خشکی و یبوست جلوگیری کنید‌ و همچنین مصرف روغن هایی مثل روغن زیتون و کنجد در غذا در بهبود بواسیر بسیار موثر خواهد بود.

بسته یخ و یا کمپرس سرد باعث کاهش تورم، التهاب و درد می‌شود آن را به مدت 15 دقیقه در ناحیه مقعد قرار دهید و این کار را دو تا سه بار در روز تکرار کنید.

تعدادی سیر را له کنید و با کمی آب مخلوط کنید و بعد با استفاده از یک تکه پنبه روی قسمت آسیب دیده اعمال کنید.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

اغلب با روش‌های خانگی و مراقبت‌های ذکر شده، بواسیر در عرض یک هفته بهبود می‌یابد اما اگر بعد از یک هفته بهبود حاصل نشد به پزشک مراجعه کنید و اگر هم در دورا یک هقته اول درد و خونریزی شدید بود به پزشک مراجعه کنید.

ترمیم واژن بعد از زایمان طبیعی چقدر طول می کشد؟

زایمان طبیعی از واژن با تمام فوایدی که دارد با عوارضی نیز همراه خواهد بود. یکی از این عوارض پارگی ها و آسیب هایی است که به بافت واژن در حین زایمان وارد می شود. ترمیم واژن بعد از زایمان طبیعی یکی از مهم ترین مسائل مربوط به دوره نقاهت بعد از زایمان است. بخیه واژن در زایمان طبیعی به نگه داری ها و مراقبت های ویژه ای بعد از زایمان نیاز دارد که اطلاع از روند بهبودی آنها و نکات مراقبتی مربوطه برای شما ضروری است.

زایمان یک روند سخت و طاقت فرسا است که عوارض آن بعد از تولد نوزاد هم ادامه می یابد. بعد از زایمان شما ممکن است در ناحیه پرینه (بین مدخل واژن و مقعد) احساس درد و ناراحتی داشته باشید. این دردها ناشی از زایمان طبیعی است. گاهی در جریان زایمان پزشک برای تسهیل خروج سر نوزاد از کانال زایمان ناگزیر به ایجاد برش در ناحیه پرینه می شود. کالج مامایی امریکا اظهار می دارد که ۵۳ تا ۷۹ درصد زایمان های طبیعی شامل پارگی در پرینه، بدون هیچگونه پیامد منفی البته به غیر از درد، می شوند. در این مطلب دلایل گوناگون دردهای پرینه پس از زایمان شرح داده می شود و راه های مختلف برای تسکین آن توصیه می گردد.

درد پرینه پس از زایمان چیست؟

احساس ناراحتی در قسمت پرینه به عنوان "درد پرینه پس از زایمان" معروف است.

پرینه ناحیه حساس و لطیف بین واژن و ‌مقعد است. مادرانی که به روش طبیعی زایمان می کنند فشارها و کشش های بسیاری را در ناحیه پرینه تجربه خواهند کرد. به علت اینکه سر نوزاد موقع خروج از کانال زایمان فشار زیادی به واژن وارد می کند، پزشک مجبور می شود برش کوچکی در قسمت پرینه ایجاد کند تا خروج نوزاد آسان تر شود. درواقع این جراحی که “اپی زیاتومی” نام دارد همان جراحی ترمیم واژن بعد از زایمان طبیعی است که طی آن در محل برش بعد از اتمام زایمان بخیه زده می شود، اما درد آن ناحیه تا زمان التیام بخیه ها، ادامه خواهد داشت به همین ترتیب ترمیم واژن بعد از زایمان طبیعی ممکن است مدتی طول بکشد.

حتی اگر برشی در ناحیه پرینه انجام نشود، فشارهای زایمان باعث دردناک و متورم شدن و گاهاً آسیب های جزئی به بافت های آن قسمت می شود که ترمیم واژن بعد از زایمان طبیعی حتی بدون بخیه نیز زمان بر خواهد بود. همه اینها منجر به درد پرینه می شود. این درد و ناراحتی موقتی و گذرا است و زخم آن نیز به زودی التیام پیدا خواهد کرد.

درد پرینه و ترمیم واژن بعد از زایمان طبیعی چقدر طول می کشد؟

۱ -زایمان طبیعی بدون برش: ناحیه پرینه ممکن است دردناک و ‌متورم شود و این درد شاید تا پنج خروج از ناحیه بدون روند هفته ادامه می یابد.

۲-برش پرینه: بسیاری از بانوان می پرسند که بخیه های زایمان طبیعی چند روزه خوب میشه؟ اگر برش ایجاد شده در قسمت پرینه سخت و جدی باشد، ممکن است شش هفته طول بکشد تا درد آن آرام شود. التیام زخم بخیه های زایمان طبیعی به زمان نیاز دارد و ممکن است موضع تا مدتی دردناک باشد.

پارگی و برش های این ناحیه بر اساس اندازه و نوع بافت درگیر، طبقه بندی می شوند:

0 برش درجه ۱: یک برش نازک ‌در پوست پرینه بدون بافت ماهیچه ای. این نوع برش ها ممکن است نیاز به چند تا بخیه داشته باشند اما به هر حال در این مورد نیز ترمیم واژن بعد از زایمان طبیعی حداقل به 40 روز زمان نیاز دارد.

0 برش درجه ۲: یک برش در پوست پرینه و بافت ماهیچه ای. این برش ها نیاز به بخیه دارند و ترمیم زخم های آن حدود دوماه طول می کشد.

۰ برش درجه ۳: پزشک بافت ماهیچه ای پرینه و ماهیچه های اطراف مقعد را برش می دهد. زخم ها نیاز به بخیه دارند و حدود دو ماه زمان لازم است تا بهبودی کامل زخم ها حاصل شود.

۰ برش درجه ۴: برش در عضله اسفنکتر مقعد تا کانال مقعد انجام می شود. درمان مناسب برای تسکین درد، شامل مداوا با دارو، رژیم غذایی سرشار از فیبر برای جلوگیری از بروز یبوست، رعایت نکات مربوط به بهداشت شخصی می تواند به تسکین درد و بهبود زخم ها کمک کند. درموارد پارگی های درجه 4، ترمیم واژن بعد از زایمان طبیعی ممکن است کمی طولانی و آزار دهنده باشد.

با این حال تعدادی از مادران ممکن است حتی بعد از اتمام روند ترمیم واژن بعد از زایمان طبیعی، مشکلات ادراری یا بی اختیاری در دفع مدفوع داشته باشند، که درمان این عوارض ضروری خواهد بود.

۳- زایمان قبل از سزارین: در صورت تولد نوزاد با عمل سزارین نیاز به برش در قسمت پرینه نخواهد بود، مگر اینکه در حین زایمان طبیعی پزشک مجبور شود به صورت اضطراری شما را سزارین کند. بسته به طول زمان زایمان و نزدیک بودن نوزاد به دهانه واژن، ناحیه پرینه ورم و درد خواهد داشت.

آیا داروهای مسکن برای دردهای پس از زایمان بی خطر هستند؟

مطالعات نشان می دهند که یک دوره مصرف داروهای غیر استروییدی ضد التهاب، چهار تا پنج ساعت پس از زایمان برای مادران غیر شیرده تجویز می شود. این مادران در مقایسه با مادرانی که هیچ داروی مسکنی مصرف نکرده اند، پنج، شش ساعت پس از مصرف دوره اول این داروها نیاز به داروی دیگری نداشتند و درد آنان برطرف شد.

این مطالعات همچنین اظهار می دارند که این داروها هیچ گونه عوارضی برای مادر و نوزاد نخواهد داشت. با این حال هیچ اطلاعاتی در مورد تاثیر این داروها بر مادران شیرده در دست نیست. پس اگر شما یک مادر شیرده هستید، قبل از شروع درمان با داروهای مسکن با پزشک خود مشورت کنید.

نکته قابل توجه اینکه داروها تنها راه تسکین درد نیستند. می توانید با استفاده از روش های ساده درد خود را کاهش دهید.

11 راه برای کاهش درد پرینه

برای کاهش ناراحتی های پرینه پس از زایمان از روش های زیر استفاده کنید:

۱- تمیز نگاه داشتن موضع درد: همواره برای پیشگیری از عفونت، ناحیه پرینه را تمیز نگه دارید. ازآب گرم برای شستشوی آن استفاده کنید. پس از شستشو بلافاصله موضع را خشک کنید تا محیط مساعد برای رشد باکتری به وجود نیاید. همچنین نوارهای بهداشتی خود را به موقع تعویض کنید.

۲- حمام آب گرم: به مدت ۲۰ دقیقه در ظرفی پر از آب گرم بنشینید به طوری که ناحیه پرینه در آب قرار گیرد. به این ترتیب درد کاهش می یابد.

می توانید روزی ۲ یا ۳ بار این کار را تکرار کنید. می توانید از یک تشت کوچک برای انجام این کار استفاده کنید که فقط نواحی مورد نظر در آب گرم قرار گیرد.

۳- استفاده از یخ: در هفته ی اول مقداری یخ را در یک کیسه نایلون بریزید و آن را روی ناحیه دردناک پرینه بگذارید تا دردتان تسکین یابد. این عمل همچنین به بهبود سریع تر زخم کمک می کند.

۴- استراحت کنید: از وارد کردن فشار به قسمت پایین بدن خود پرهیز کنید. از نشستن و ایستادن طولانی نیز خودداری کنید. به پهلو دراز بکشید تا فشاری به ناحیه پرینه وارد نشود.

۵- تمرینات کگل: این تمرینات برای تقویت ماهیچه های لگن فوق العاده هستند. گردش خون را بهبود می بخشند که سبب سرعت بخشیدن به روند درمان زخم ها خواهد بود.

۶- کمپرس گرم: کمپرس گرم در هفته های دو و سه می تواند تا حدودی احساس ناراحتی را کاهش دهد.

۷- لباس زیر راحت بپوشید: لباس زیرهای نرم، راحت و نخی بپوشید تا هوا به راحتی بتواند به زخم برسد و حساسیت پوستی ایجاد نشود. این کار به ترمیم سریع تر زخم ها کمک می کند.

۸- مایعات فراوان بنوشید: به علت مشکل تنبلی روده ناشی از بارداری، لازم است مایعات زیاد بنوشید و غذاهای پر فیبر استفاده کنید. این عمل سبب جلوگیری از بروز یبوست می شود.

۹- زخم را در معرض هوا قرار دهید: بخیه های واژن در زایمان طبیعی در تماس با رطوبت دیرتر خشک می شود. اگر شما هرگونه ترشحی دارید، سخت است که بتوانید زخم تان را در معرض هوا قرار دهید. در چنین‌ مواردی در موقع دراز کشیدن از یک نوار بهداشتی استفاده کنید تا هوا به زخم برسد.

۱۰- پد کتانی: دستمال کتانی خنک را که در یخچال قرار داده اید را روی موضع درد بگذارید.

۱۱- دارو درمانی: اگر درد شما غیر قابل تحمل است از داروی مسکنی که پزشکتان تجویز کرده باشد خروج از ناحیه بدون روند استفاده کنید. بدون مشورت با پزشک هیچگونه دارویی مصرف نکنید.

بعد از زایمان برای اطمینان از درمان مناسب زخم های پرینه به طور مرتب پزشکتان را ببینید.

پیگیری مراقبت های پس از زایمان

شش هفته پس از زایمان پزشکتان را ملاقات کنید و اگر هنوز احساس درد دارید، در آن صورت:

۰پزشک شما را معاینه می کند تا از نظر عفونت چک شوید. در صورت وجود عفونت پزشک بخیه ها را باز می کند تا عفونت خارج و زخم ترمیم شود.

۰اگر لخته خونی هموروییدی در ناحیه مقعد وجود داشته باشد پزشک باید بخیه ها را بکشد تا خون لخته شده خارج شود.

۰ ممکن است پزشک بر اساس نوع و مقدار عفونت در بخیه ها، آنتی بیوتیک تجویز کند.

اگر بعد از اتمام روند ترمیم واژن بعد از زایمان طبیعی، درد همچنان ادامه داشته و شما تب و ترشحات بدبو داشته باشید، باید بلافاصله پزشک را در جریان بگذارید. گرچه این عوارض در مادران مختلف متفاوت است، ولی روند درمان تقریبا یکسان است. شما می توانید ناراحتی ناشی از این عوارض را در خانه به خوبی مدیریت کنید. خوب است بدانید که این عوارض موقتی هستند و دیر یا زود از درد و ناراحتی خلاص و به زندگی عادی خود باز می گردید.

سه روش معامله کم‌ریسک ارزهای دیجیتال برای مبتدی‌ها

دارایی‌های دیجیتال نوعی سرمایه‌گذاری با ریسک بالا هستند و خریدوفروش بدون برنامه آنها معمولاً به از دست رفتن سرمایه منجر می‌شود. در حالی که بیشتر تحلیلگران موافقند که هیچ راهبرد معاملاتی «بی‌نقصی» وجود ندارد، سه روش شناخته‌شده داریم که برای معامله‌گران مبتدی بسیار مناسب است. وب‌سایت کوین دسک در مقاله‌ای این سه راهبرد را توضیح داده است که در زیر می‌خوانید.

۱. میانگین‌سازی هزینه دلاری (DCA)

میانگین‌سازی هزینه دلاری یک راهبرد معاملاتی محبوب و آزمایش‌شده است که بهترین عملکرد را زمانی دارد که روی دوره‌های زمانی طولانی‌تری اعمال شود. مفهوم آن ساده است؛ به‌جای اینکه همه پول خود را به‌یک‌باره در یک ارز دیجیتال خاص سرمایه‌گذاری کنید، آن را به مقادیر کم تقسیم کنید، زمان و روز خاصی از هفته را انتخاب کنید و فقط در آن زمان‌ها خرید خود را انجام دهید.

مثال: باب ۱۰ هزار دلار دارد که می‌خواهد آن را در بیت کوین (BTC) سرمایه‌گذاری کند. او تصمیم می‌گیرد به‌جای اینکه کل مبلغ را یک‌باره هزینه کند، از راهبرد DCA استفاده کرده و مبلغ ۱۰ هزار دلار خود را به ۲۰ قسمت ۵۰۰ دلاری تقسیم کند. او سپس یک روز هفته و زمان خاص را برای خرید بیت کوین انتخاب می‌کند – مثلاً دوشنبه ساعت ۱۲:۰۰ به وقت محلی. طی ۲۰ هفته آینده، باب هر دوشنبه ظهر به‌طور منظم ۵۰۰ دلار بیت کوین خریداری می‌کند تا اینکه کل مبلغ ۱۰,۰۰۰ دلار خود را سرمایه‌گذاری کند.

خرید در این‌گونه فواصل منظم در مدت‌زمانی طولانی به کاهش تأثیر نوسانات بازار – یعنی افت‌وخیز شدید قیمت‌ها – کمک می‌کند و به این معنی است که باب نسبت به حالتی که همه پول خود را یکجا برای بیت کوین هزینه کند، در این حالت میانگین بیت کوین بیشتری را در ازای همان پول دریافت می‌کند.

وب‌سایت DCABTC که یک ماشین‌حساب DCA متمرکز بر بیت کوین است، این مسئله را با جزئیات بیشتری نشان می‌دهد.

به‌عنوان نمونه اگر از اول ژانویه ۲۰۱۸ (دی ۹۶) هر دوشنبه یک‌بار ۱۵۰ دلار بیت کوین خریداری می‌کردید، به‌طورکلی ۲۳,۵۵۰ دلار هزینه کرده بودید و ۳.۰۴ بیت کوین (۱۶۱,۲۶۵ دلار در زمان نگارش این مقاله) داشتید. درحالی‌که اگر در تاریخ ۱ ژانویه ۲۰۱۸ مبلغ ۲۳,۵۵۰ دلار را به‌صورت یکجا برای بیت کوین هزینه می‌کردید، تنها می‌توانستید ۱.۶۹ بیت کوین بخرید (۹۰,۰۳۳ دلار در لحظه نگارش مقاله).

اگر تصمیم دارید راهبرد DCA را به‌صورت دستی انجام دهید، یعنی خودتان ارزهای دیجیتال را در زمان مشخصی از یک صرافی بخرید، می توانید با افزودن یک قانون ساده نتایج کلی خود را بهبود ببخشید: دارایی دیجیتال موردنظر را در فواصل زمانی تعیین‌شده فقط موقعی بخرید که قیمت‌ها قرمز باشند؛ یعنی وقتی قیمت آن دارایی کمتر از ارزش ۲۴ ساعت قبل آن است. داده‌های قیمت زنده ارزهای دیجیتال را می‌توانید در وب‌سایت ارزدیجیتال مشاهده کنید.

۲. تقاطع طلایی/تقاطع مرگ

راهبرد معاملات ارزهای دیجیتال موسوم به «تقاطع طلایی/تقاطع مرگ» (Golden cross / Death cross)، روشی است که از دو خط میانگین متحرک (MA) روی نمودار تریدینگ ویو استفاده می‌کند؛ میانگین متحرک یک خط شاخص نمودار است که میانگین قیمت متوسط یک دارایی را برای مدت‌زمان مشخصی نشان می‌دهد.

به‌بیان ساده‌تر، میانگین متحرک خطی است که روی نمودار ترسیم می‌شود تا بتوانیم رفتار قیمت را طبق داده‌های گذشته دقیق‌تر حدس بزنیم.

در این راهبرد، به‌دنبال نقاط تقاطع بین خط میانگین متحرک ۵۰ (میانگین ۵۰ روز قبلی) و میانگین متحرک ۲۰۰ (میانگین ۲۰۰ روز قبلی) در چارچوب‌های زمانی طولانی روی نمودار مانند نمودارهای روزانه و هفتگی می‌گردید. ازآنجاکه این کار با مشاهده فعالیت قیمت در بازه‌های زمانی طولانی سروکار دارد، یک راهبرد معاملاتی طولانی‌مدت است که در ۱۸ ماه و بالاتر از آن بهترین عملکرد را نشان می‌دهد.

دو نوع نقطه تقاطع وجود دارد که باید به‌دنبال آن باشید:

: وقتی خط میانگین متحرک ۵۰ از خط میانگین متحرک ۲۰۰ به سمت بالا عبور می‌کند.

• واگرایی (تقاطع مرگ): وقتی خط میانگین متحرک ۵۰ از خط میانگین متحرک ۲۰۰ به سمت پایین عبور می‌کند.

همگرایی نشان‌دهنده آن است که مومنتوم کوتاه‌مدت در حال بالارفتن از مومنتوم بلندمدت است؛ و این یک سیگنال خرید است. این اتفاق زمانی رخ می‌دهد که خریداران به بازار برگشته و باعث افزایش قیمت می‌شوند. واگرایی‌ها نیز نشانه‌ای از عکس این اتفاق است که مومنتوم کوتاه‌مدت نسبت به مومنتوم بلندمدت در حال سقوط است؛ این یک سیگنال فروش است. واگرایی زمانی روی می‌دهد که تعداد زیادی از معامله‌گران تصمیم به خروج از بازار و فروش دارایی‌های خود بگیرند.

برای انجام این کار، باید وارد نمودار تریدینگ ویو شوید؛ تصویر زیر یک حساب وب‌سایت تریدینگ ویو (TradingView) را نشان می‌دهد. بازه زمانی (پیکان قرمز) را به روزانه یا هفتگی تغییر دهید (مربع قرمز)، روی دکمه شاخص‌ها کلیک کنید (پیکان آبی) و «moving averages» (میانگین‌های متحرک) را جستجو کنید. دو بار کلیک کنید تا دو میانگین متحرک افزوده شود.

سپس باید با کلیک روی نماد دندانه‌دار هر میانگین متحرک (در گوشه بالا سمت چپ) و تغییر پارامتر طول (پیکان قرمز) به‌ترتیب به ۵۰ و ۲۰۰، تنظیمات میانگین متحرک را تغییر دهید. همچنین می‌توانید روی «Style» کلیک کرده و رنگ‌ها (پیکان آبی) را تغییر دهید تا بتوانید دو خط را از هم متمایز کنید.

شایان ذکر است که این روش معاملات ارزهای دیجیتال در بازارِ بسیار بی‌ثبات (زمانی که قیمت‌ها افت‌وخیز بسیار شدید دارد) بیشترین کارایی را دارد، اما زمانی که بازار حالت خنثی دارد، با توجه به اینکه دو خط میانگین متحرک مرتباً همگرا و واگرا می‌شوند، این روش می‌تواند سیگنال‌های خروج از ناحیه بدون روند خریدوفروش متعددی را نشان دهد. این حالت معمولاً زمانی اتفاق می‌افتد که اطمینان زیادی در بازار وجود نداشته و تعداد معامله‌گران نزولی و صعودی برابر باشد. این تنها مشکل این راهبرد معاملات است، اما میانگین سود در آن از زیان‌های وارده در دوره‌های کم‌نوسان بیشتر است.

باز هم تأکید می‌کنیم که این یک راهبرد بلندمدت است و در دوره دست‌کم ۱۸ ماهه بهترین عملکرد را دارد و می‌توان آن را با سایر شاخص‌ها ترکیب کرد تا نتایج بهتری حاصل شود.

در نمودار زیر، آخرین تقاطع طلایی نمودار بیت کوین در حدود ۸,۰۰۰ دلار بوده است. یعنی اگر در دو سال گذشته از این راهبرد استفاده می‌کردید، در قیمت ۸,۰۰۰ دلار یک سیگنال خرید دریافت و همچنان بیت کوین خود را حفظ می‌کردید. قیمت بیت کوین در حال حاضر حدود ۶۷۰ درصد نسبت به آن قیمت رشد نشان می‌دهد.

۳. راهبرد معامله بر اساس واگرایی RSI

راهبرد واگرایی RSI، استراتژی فنی‌تری است، اما در پیش‌بینی زمان‌بندی وارونه شدن روند پیش از وقوع آن، کاربرد مؤثرتری دارد. وارونگی روند زمانی است که قیمت شروع به حرکت در خلاف جهت می‌کند؛ از روند نزولی به روند صعودی یا برعکس.

شاخص RSI که مخفف «Relative Strength Index» (شاخص قدرت نسبی) است، یک شاخص نمودار است که با محاسبه میانگین تعداد سود و زیان در یک دوره ۱۴ روزه، مومنتوم را اندازه‌گیری می‌کند. در نمودارهای تریدینگ‌ویو از بخش اندیکاتورها (Indicators) به‌راحتی می‌توانید RSI را اضافه کنید.

این شاخص بین ۰ و ۱۰۰ در نوسان است و می‌تواند برای برجسته‌سازی «فروش بیش‌ازحد» یا «خرید بیش‌ازحد» یک دارایی مورد استفاده قرار گیرد. برای نشان‌دادن این مسئله، معمولاً از یک کانال بین ۳۰ تا ۷۰ استفاده می‌شود. هنگامی‌که خط شاخص با عبور از عدد ۷۰ از بالای کانال خارج می‌شود، دارایی موردنظر در وضعیت «خرید بیش از حد» در نظر گرفته می‌شود که نشان‌دهنده آن است که قیمت احتمالاً به پایین بازمی‌گردد. برعکس، وقتی دارایی از عدد ۳۰ به زیر کانال افت کرد، در حالت «فروش بیش‌ازحد» در نظر گرفته می‌شود و معنای آن این است که قیمت احتمالاً رشد خواهد کرد.

اگرچه این سیستم به‌تنهایی می‌تواند به‌عنوان یک راهبرد ساده برای معاملات ارز دیجیتال مورد استفاده قرار گیرد، اما گاهی اوقات می‌تواند نتایج نادرستی به همراه داشته باشد. به‌عنوان مثال، مواردی وجود دارد که RSI نشان می‌دهد یک دارایی بیش‌ازحد خریداری شده است. معمولاً این یک سیگنال خرید است، اما گاهی قیمت همچنان به روند کاهش خود ادامه می‌دهد.

استراتژی واگرایی RSI پیشرفته‌تر از این است و می‌تواند برای تعیین زمان تغییر روند قیمت قبل از وقوع آن مورد استفاده قرار گیرد. این کار با جستجوی ناهمگونی میان قیمت و شاخص RSI انجام می‌شود. به‌طور معمول، قیمت و RSI تقریباً در یک جهت حرکت می‌کنند. ولی گاهی اوقات قیمت در حال کاهش است اما RSI افزایش می‌یابد، یا برعکس. این حالت فقط زمانی اتفاق می‌افتد که تغییر ناچیزی در حجم خرید یا فروش وجود داشته باشد و نشانه‌ای از این است که مومنتوم در مراحل اولیه تغییر روند است.

بهترین چارچوب زمانی برای جستجوی واگرایی معمولاً در یک پنجره چهارساعته یا روزانه است. این بازه‌های زمانی تغییرات شدیدتر در روند میان‌مدت تا بلندمدت را نشان می‌دهند. با نگاهی به نمودار زیر، می‌بینیم که سه واگرایی اصلی RSI در نمودار اخیر جفت‌ارز بیت کوین/دلار (BTC/USD) وجود دارد که تغییر در روند کلی را پیش‌بینی می‌کند. خطوط زرد اختلاف میان جهت شاخص RSI و قیمت را نشان می‌دهد. بهترین زمان برای جستجوی واگرایی‌ها، وقتی است که قیمت در مناطق فروش بیش‌ازحد یا خرید بیش‌ازحد باشد.

از این راهبرد برای یافتن تغییرات کوچک‌تر در یک روند نیز می‌توانید استفاده کنید؛ مثلاً یک عقب‌نشینی را در یک روند نزولی تشخیص دهید اگر در نمودار ۳۰ دقیقه‌ای با دقت بیشتری به ناحیه علامت‌گذاری‌شده با دایره (سفید) نگاه کنیم، می‌بینیم واگرایی دیگری وجود داشته که نشان‌دهنده حرکت دوباره به سمت روند صعودی است.